Only when spectators share with the playwright a particular social vision and system of class-based values can they empathize with the fall of the protagonist (central character) from an elevated position into bleak despair or annihilation.
تنها زمانی که تماشاگران را با نمایشنامه نویس دید خاص اجتماعی و سیستم مبتنی بر کلاس ارزش آنها empathize با سقوط شخصیت (شخصیت محوری) از بالا موقعیت به تلخ ناامیدی یا نابودی.
تنها زمانی که تماشاگران با نمایشنامه نویس یک چشم انداز خاص اجتماعی و نظام ارزش مبتنی بر کلاس می تواند آنها را با سقوط شخصیت (شخصیت اصلی) همدردی از بالا به ناامیدی تلخ یا نابودی به اشتراک بگذارید.