The stylistic innovation in paintin

The stylistic innovation in painting known as Impressionism began in the 1870’s. The
Impressionists wanted to depict what they saw in nature, but they were inspired to portray fragmentary moments by the increasingly fast pace of modern life. They concentrated on the play of light over objects, people, and nature, breaking up seemingly solid surfaces, stressing vivid contrast between colors in sunlight and shade, and depiction reflected light in all of its possibilities. Unlike earlier artists, they
did not want to observe the world from indoors. They abandoned the studio, painting in the open air and recording spontaneous Impressions of their subjects instead of making outside sketches and then moving indoors to complete the work form memory.
Some of the Impressionists’ painting methods were affected by technological advances. For example, the shift from the studio to the open air was made possible in part by the advent of cheap rail which permitted easy and quick access to the countryside or seashore, as well as by newly developed chemical dyes and oils that led to collapsible paint tubes, which enabled artists to finish their paintings on the spot.
Impressionism acquired its name not from supporters but from angry art lovers who felt threatened by the new painting. The term “Impressionism” was born in 1874, when a group of artists who had been working together organized an exhibition of their paintings in order to draw public attention to their work. Reaction from the public and press was immediate, and derisive. Among the 165 paintings exhibited was one called Impression: Sunrise, by Claude Monet (1840-1926), viewed through hostile eyes, Monet’s painting of a rising sun over a misty, watery scene seemed messy, slapdash, and an affront to good taste. Borrowing Monet’s title, art critics extended the term “Impressionism” to the entire exhibit. In response, Monet and his 29 fellow artists in the exhibit adopted the same name as a badge of their unity, despite individual differences. From then until 1886 Impressionism had all the zeal of a “church”, as the painter Renoir put it. Monet was faithful to the Impressionist creed until his death, although many of the others moved on to new styles.

نتایج (فارسی) 1:

سبکی نوآوری در نقاشی معروف به امپرسیونیسم در 1870 آغاز شد. TheImpressionists به تصویر کشیدن آنچه را در طبیعت دیدم می خواستم، اما آنها به تصویر کشیدن لحظات پارهای توسط سریع به طور فزاینده ای با الهام از سرعت زندگی مدرن. آنها در بازی سبک اشیاء مردم و طبیعت، شکستن سطوح ظاهر جامد، تاکید بر تضاد واضح بین رنگ در نور آفتاب و سایه ها و تصویر متمرکز انعکاس نور در تمام امکانات آن. برخلاف هنرمندان پیشین آنهابرای مشاهده جهان را از داخل خانه خواهم بود. آنها رها استودیو نقاشی در هوای آزاد و برداشت خود از افراد خارج از وقت خود را صرف ساخت و سپس به داخل خانه حرکت برای تکمیل فرم کار ضبط حافظه.برخی از روش نقاشی Impressionists' توسط پیشرفت های فن آوری تحت تاثیر قرار گرفتند. به عنوان مثال، تغییر از استودیو به هوای آزاد در بخش ظهور راه آهن ارزان است که دسترسی آسان و سریع به حومه شهر و یا ساحل دریا، همچنین به عنوان توسط مجاز ممکن ساخته شده بود تازه توسعه شیمیایی رنگ و روغن که منجر به لوله های پیش ساخته رنگ که هنرمندان نقاشی خود را در نقطه ای به پایان برساند.امپرسیونیسم نام خود را از هواداران نیست بلکه از دوستداران هنر عصبانی است که احساس تهدید توسط نقاشی جدید را به دست آورد. اصطلاح "امپرسیونیسم" در سال 1874 هنگامی که گروهی از هنرمندان که با هم مشغول به کار بود سازماندهی نمایشگاهی از نقاشی های خود را به منظور جلب توجه عمومی به کار خود را به دنیا آمد. واکنش مردم و مطبوعات بود فوری و derisive. در میان نقاشی 165 نمایش گذاشته یکی تصور نامیده می شد: طلوع آفتاب توسط کلود مونه (1840-1926)، مشاهده از طریق چشمان خصمانه نقاشی مونه را از طلوع خورشید بیش از صحنه مبهم و آبکی به نظر می رسید کثیف، slapdash، و بنا به طعم خوب. قرض مونه به عنوان منتقدان هنر واژه "امپرسیونیسم" به نمایشگاه کل تمدید شده است. در پاسخ، مونه و 29 هنرمند همکار خود را در این نمایشگاه همان نام نشان از وحدت خود را با وجود تفاوت های فردی به تصویب رسید. از آن پس تا 1886 امپرسیونیسم بود همه غیرت "کلیسا"، به عنوان رنوار نقاش آن را قرار داده. اگر چه بسیاری از دیگران را به سبک جدید منتقل مونه به امپرسیونیست عقیده تا زمان مرگ او وفادار بود.

نتایج (فارسی) 2:

سبکی نوآوری در نقاشی شناخته شده به عنوان امپرسیونیسم در سال 1870 آغاز شد.
امپرسیونیست جستجو به تصویر کشیدن آنچه که در طبیعت دیدم، اما آنها به تصویر کشیدن لحظات پراکنده توسط سرعت به طور فزاینده سریع زندگی مدرن الهام گرفته است. آنها متمرکز بر بازی نور بیش از اشیاء ، مردم، و طبیعت، شکستن سطوح به ظاهر جامد، با تاکید بر ارتباط کنتراست رنگ های زنده در نور خورشید و سایه و تصویر نور در همه فرصت از آن بپردازد. پیش از این که بر خلاف هنرمندان، آنها
نمی خواست به رعایت جهان را از داخل خانه. آنها رها شده استودیو، نقاشی در هوای آزاد و ضبط برداشت خود به خود از افراد خود را به جای ساخت اسکچ خارج و سپس حرکت در داخل خانه برای تکمیل فرم حافظه کار.
برخی از روش های نقاشی امپرسیونیست توسط منابع تکنولوژیکی قرار گرفتند. به عنوان مثال، تغییر از استودیو به هوای آزاد در بخشی از ظهور راه آهن ارزان که مجاز به دسترسی آسان و سریع به حومه یا ساحل دریا، و همچنین به عنوان توسط رنگ به تازگی توسعه یافته مواد شیمیایی و روغن که به لوله های رنگ پیش ساخته به رهبری، که هنرمندان فعال را به پایان برساند امکان پذیر شد نقاشی های خود را در نقطه.
به دست آورد امپرسیونیسم نه از حامیان اما نام خود را از دوستداران هنر عصبانی که توسط نقاشی جدید احساس خطر. اصطلاح "امپرسیونیسم" در سال 1874 متولد شد، هنگامی که یک گروه از هنرمندان کسی که با همکاری یکدیگر سازماندهی نمایشگاه نقاشی های خود را به منظور جلب توجه عموم به واکنش کار خود را از مردم و مطبوعات فوری بود، و استهزاء امیز در میان 165 نقاشی به نمایش گذاشته یک قالب به نام بود: .. طلوع آفتاب، کلود مونه (1840-1926)، از طریق چشم خصمانه بازدید، نقاشی مونه از برآمدن خورشید بیش از یک مبهم، صحنه آبکی به نظر می رسید کثیف، بی پروا، و توهینی به طعم خوب: وام گرفتن عنوان مونه، منتقدان هنر گسترش اصطلاح "امپرسیونیسم" به کل نمایشگاه. در پاسخ، مونه و 29 هنرمندان همکار خود در این نمایشگاه به همین نام به تصویب رسید به عنوان یک نشان از وحدت خود را، با وجود تفاوت های فردی است. از آن پس تا سال 1886 امپرسیونیسم تا به حال تمام تعصب و غیرت یک "کلیسا"، به عنوان نقاش رنوار آن قرار داده است. مونه تا زمان مرگ او وفادار به مرام و منش امپرسیونیست بود ، اگر چه بسیاری از دیگران را به سبک جدید نقل مکان کرد.